در میان سرخپوستان مفهومی رایج است به نام “راه دل”. این مفهوم اشاره به همان مثال معروف فارسی دارد که هر چه از دل براید بر دل نشیند.
“راه دل” استعارهای است از رویای شخصی: آنچه قلب ما برایش میتپد.
همهی ما میدانیم که رویای شخصیمان چیست؛ ولی چه بسیار لحظهها که آن را سرکوب کردهایم، چه بسیار لحظهها که آن را کتمان کردهایم و چه بسیار لحظهها که تظاهر کردهایم نسبت به آن بیتفاوتیم.
با خودمان و جهان هستی صادق باشیم. تا زمانی که “راه دل” را شروع نکردهایم، برکت حقیقی خود رابه ما نشان نخواهد داد. به ما عطیهای داده شده تا با آن عطیه این راه را بپیمایم؛ “راه خودمان را و نه راه دیگران را”. هر گاه ندای جاده را بشنویم و حرکت کنیم، قدرتهای شگفتانگیز ما بر خودمان و دیگران آشکار میشود… و معجزات در جاده جان میگیرند.
حرکت در مسیر “راه دل” مهمترین رسالت فردی هر انسانی در این عالم است و کسبوکار ما بهترین فرصت و بهترین جا، برای شروع رسالت فردی ماست. زیباترین قطعات سمفونی عالم توسط کسانی سروده شده که تصمیم گرفتند همه چیز را رها کنند تا داستان شخصی خود را بیابند؛ کسانی که راه دل را برگزیدند.
کدام جاده شما را به سرزمینتان میرساند؟
جادههای دیگر را رها کنید.
“راه اصلی
راه دل را برگزینید”
No Comments